जीटीए र बिमल माथी “ झटारो ”

“ झटारो ”

हो बिमले यो झटारो मैले तलाई नै हानेको हो ,

तैले गरेको ख्याल ठट्टा मलाई पटक्कै मन परेन ,

तेरो आराम दायक सौतेनी आमा ले दिएको घूम्ने कुर्सी ,

येही झटारो को चोट ले भाच्चियोस तेरो शिर धरती माँ निहुरयोस |

किन भनी ब्रम्हपुत्र देखि तिस्टा सम्मका गोर्खे सन्तान हरु ,

जयगाँव-जल्लापाड़ा र सिलीगड़ी हुदै टाइगर हिल सम्म |

भोकै सड़क, शहर र गाँव तिर हुदै तेरो आदेश मा दोगुरे ,

नखाई-नसूति दुस्वप्नित गोर्खालेण्ड को चिसो र तातो सड़क मा ,

लड़दै लड़ाऊदै र तात्तातो गोली छाती मा थाप्दै ,

पुर्ख्यौली को पसीना मा अश्रु र रगत मिसाउदै |

आउदो पिढ़ी को भविष्य उज्ज्वल बनाऊन ,

अनि संतति हरुलाई शान्ति र सुखमय जीवन दिन ,

अन्न जल त्याग गरेर सरकार संग लेण्ड को माँग गरे

तर ----! तर आज यो के भयो बिमले ?

तलाई कस्तो कुमति ले घेर्यों !

धरती माता र जन्म दिने आमा हुदा-हुदै

इनीहरु माझ सौतेनी आमा ?

अब तैले पनि वनवास जानु पर्ने छ ,

जस्तै भगवान राम ले पनि कांछी आमा को जाल मा परि,

राज्य र आफ़न्त लाई छोड़ेर गएका थिए ,

उनि त फर्केर आए , भव्य स्वागत भयो राज्य चलाये

तर तेरो चै दुर्गति हुनेछ, तेरो घर जल्नेछ ,

त बिना पनि राज्य चल्नेछ अनि गोर्खालेण्ड बन्नेछ |

उति बेला जब तेरो पाच तारे होटल मा आथित्य भयो ,

तब धेरै गोर्खा हरुको भोक सहन नसकी ज्यान गयो |

जब तैले पिईस ठंडा पानि र च्या-कफी ,

गोर्खेनि चेली को पनि हृदय बाट निस्की गयो वायु-पंखि ,

तै पनि विशाल जनसाधारण को त माथि विश्वास रह्यो

तर गोर्खा जनसाधारण को आश आज किन अधूरों रह्यो ?

भन बिमले भन तेत्रो गोर्खालेण्ड को हुंकार देखाइस मात्र ?

तेरो बुद्धि विनाश ले सबै गोर्खा हरु भए रमिता का पात्र |

आण्विक विज्ञान प्रयोगशाला

Posted by Unknown on 05:26. Filed under Satire, काव्य, विमल गुरुंग, साहित्य . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. Feel free to leave a response