नेपाली कविता -" रित्तिएको जिन्दगी "

खोला सुकर बालुवा ओभाये झै |

रित्तिएको छ यो जिन्दगी ||

पानि बिना छट पटिएको माछो झै |

तड़पि रहेछ यो जिन्दगी ||

पंखेटा पलाई चरि उड़े झै |

देश परदेश भौतारी रहेछ यो जिन्दगी ||

लक्ष्य तीर उन्मुख हुन खोज्दा |

ठोकर खाई यत्र तत्र लड़ी रहेछ यो जिन्दगी ||

भविष्य लाइ खोज्न आतुर हुँदा |

आफ्नै छाया देखि डराई रहेछ यो जिन्दगी ||

मनुष्य को मनुष्यत्व लाइ चिनाउन खोज्दा |

भय र त्रास लाइ झेल्नु परेको छ यो जिन्दगी ||

एउटेई धुरी को तल बाच्न खोज्दा यहाँ |

एक-अर्का लाइ भुल्नु परेको छ यो जिन्दगी ||

सुनौलो क्षण मा हास्न खोज्दा यहाँ |

अतीत र आफ़न्त को याद मा रुनु परेको छ यो जिन्दगी ||

दुनिया मा रमाउन खोज्दा यहाँ ,

शंसार लाइ नै भुल्नु परेको छ यो जिन्दगी

एसैले याद गर्नु छ हामी सबैले मिली

पुर्खौली बीर गोर्खाली जिन्दगी|

धन्यबाद
सेबन्त पोख्रेल (परदेशी)
आण्विक विज्ञान प्रयोगशाला

Posted by Unknown on 05:23. Filed under कवि गुरु, कविता, काव्य, नेपाली भाषा, साहित्य . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. Feel free to leave a response